1.مهم نيست خيلي,کسي که دليل خوشحالي من را درک کند و نزند تو ذوقم مثلا همه اش از چيزايي حرف نزند که باعث اين شود که خوشحالي ام را فراموش کنم که چون يه همچين فردي در مواقع خوشحالي من آن جا نيست با خودم!...,ولي کلا آن فرد مهم نيست...رفتارش مهم است حالا ديگه
2.موزيک گوش دادن خيلي کمکم مي کند-و اگر در هنگام ناراحتي يا عصبانيت جايي تنها باشم مخصوصا اگر در طبيعت باشم داد بزنم يا کسي که کنار دستم است را با رضايت خودش بزنم يا صحبت با 1 آدم منطقي که حرف من را درک کند مثل بابايم-خيلي وقت ها گريه البته اگر گريه ام بيايد و نگاه کردن به آسمون و...
3.نمي دونم بستگي به شرايط و اون فرد داره...